bij deze reeks abstracte werken wordt de kleur niet geschilderd, maar als materie opgebouwd. Elke compositie ontstaat door lagen kaoline — grondstof voor porselein — te mengen met pigmenten en op houten panelen aan te brengen. Het resultaat is een huid die ademt: mat, tactiel en stil.
De kleurvlakken zijn sober, ingetogen. Ze verwijzen niet naar iets buiten zichzelf, maar zijn aanwezig — als echo’s van aarde, licht en lucht. Het oppervlak leeft van binnenuit, opgebouwd in een proces van herhaling, schuren, pauzeren en opnieuw beginnen... Er wordt niets uitgelegd. Wat overblijft is een toestand: kleur als ervaring, niet als symbool.
De composities zijn geometrisch en minimalistisch, vaak rechthoekig. Ze spelen met negatieve ruimte, proporties en ritme. Toch de opbouw intuïtief, niet mathematisch. Elk werk zoekt een precair evenwicht tussen orde en vrijheid, tussen structuur en gevoel. In de reeks ontstaat een visuele dialoog: werken  die elkaar aanvullen, uitdagen, stilletjes spiegelen.
Deze werken vergen geen uitleg, maar aanwezigheid. Ze nodigen uit tot vertraagde waarneming — tot een fysieke nabijheid waarin textuur en kleur kunnen resoneren met de toeschouwer. Ze zijn geen beelden in de traditionele zin, maar sporen van aandacht. Stiltes in materie.
De werken spreken een oosterse gevoeligheid uit, nauw verwant aan het taoïsme: de dingen zijn zoals ze zijn, zonder nadruk. De werken zijn niet bedoeld om te imponeren, maar om ruimte te openen — voor reflectie, voor adem, voor eenvoud.
In een tijd waarin beelden luid en vluchtig zijn, kiezen deze werken voor het tegendeel: verstilling, duur, en een aandacht die zich nestelt in het oppervlak zelf.

een zoektocht naar stilte in kleur, 
een ontmoeting tussen materie en tijd,
een huid van aarde, licht, en aandacht,

Jo Vandeleene